Geen rekeningrijden mede door weerstand Telegraaf

telegraafDe Telegraaf stond tot nu toe negatief ten opzichte van rekeningrijden. En dat heeft er mede toe geleid dat we daar nog steeds niet toe zijn overgegaan. Maar media weerspiegelen het politieke debat en kiezen daarin min of meer partij. Dat prijsbeleid op de weg in Nederland nog niet is ingevoerd, ligt dus aan meer dan alleen de negatieve berichtgeving in de media.

Dit stelt Özgül Ardiç die promoveerde aan de TU Delft met het proefschrift ‘Road pricing policy process: The interplay between policy actors, the media and public’.

Uit allerlei onderzoek en praktijkervaringen blijkt dat prijsbeleid (rekeningrijden, kilometerheffing) een effectief middel tegen files is, aldus Ard?ç. Waarom is het dan toch zo lastig om vormen van rekeningrijden in te voeren? Om inzicht te krijgen in de ingewikkelde wisselwerkingen tussen beleid, media en publiek analyseerde Özgül Ardiç krantenartikelen uit Trouw, de Volkskrant, NRC Handelsblad, De Telegraaf en AD in de periode 1994-2010. Ook analyseerde ze parlementaire documenten uit die tijd en deed ze onderzoek naar de houding van burgers.

Het onderzoek laat zien dat het niet invoeren van prijsbeleid op de weg in Nederland in de periode tot 2010 voor een deel is de verklaren door het feit dat in het Nederlandse politieke systeem een brede mate van consensus nodig. Die is juist moeilijk te verkrijgen, omdat het politieke landschap sterk gefragmenteerd is – er zijn veel partijen en dus veel gezichtspunten. Dit leidt vaak tot langdurige politieke onderhandelingen die de kans op invoering van ingewikkeld en omstreden beleid, zoals prijsbeleid op de weg, verlagen. Andere verklaringen liggen in de sociaal-culturele waarden van automobilisten, zoals bijvoorbeeld het idee dat de auto een onmisbaar onderdeel van het leven is. En in de brede waaier aan technische ontwerpen voor prijsbeleid, die tot een versplintering aan voorkeuren leidt.

Uit het media-onderzoek van Ardiç blijkt dat de kranten de dynamiek in het politieke debat rond rekeningrijden goed weerspiegelden. ‘Maar het is niet zo dat de media de gang van zaken rond rekeningrijden bepaald hebben. De weergave van het nieuws heeft het beleidsdebat weliswaar beïnvloed, maar nogal indirect. Dit hield in dat beleidsmakers en politici meestal reageerden op beweringen van anderen die in de media verschenen in plaats van dat ze op een krantenartikel zelf reageerden.’

De media zelf hadden ook een mening, aldus Ardiç. ‘Zo was de Telegraaf nagenoeg altijd negatief over prijsbeleid op de weg, terwijl Volkskrant en Trouw meestal positief waren. Elke krant schond de norm om objectief te zijn in ongeveer gelijke mate. Daarbij blijkt uit mijn analyse wel dat de Telegraaf het meeste invloed op het debat heeft gehad.’

Ardiç’ onderzoek wijst uit dat beleidsmakers die erin slagen om de belangrijkste spelers in het debat aan hun kant te krijgen, de negatieve berichtgeving over prijsbeleid op de weg kunnen beperken. Ardiç: ‘Daarbij is het belangrijk dat beleidsmakers ambiguïteit en onzekerheid in boodschappen over prijsbeleid vermijden omdat daardoor negatieve berichtgeving toeneemt.’

Auteur: Redactie

Reageren op dit artikel is niet mogelijk.

Geen rekeningrijden mede door weerstand Telegraaf - VerkeersNet

Geen rekeningrijden mede door weerstand Telegraaf

telegraafDe Telegraaf stond tot nu toe negatief ten opzichte van rekeningrijden. En dat heeft er mede toe geleid dat we daar nog steeds niet toe zijn overgegaan. Maar media weerspiegelen het politieke debat en kiezen daarin min of meer partij. Dat prijsbeleid op de weg in Nederland nog niet is ingevoerd, ligt dus aan meer dan alleen de negatieve berichtgeving in de media.

Dit stelt Özgül Ardiç die promoveerde aan de TU Delft met het proefschrift ‘Road pricing policy process: The interplay between policy actors, the media and public’.

Uit allerlei onderzoek en praktijkervaringen blijkt dat prijsbeleid (rekeningrijden, kilometerheffing) een effectief middel tegen files is, aldus Ard?ç. Waarom is het dan toch zo lastig om vormen van rekeningrijden in te voeren? Om inzicht te krijgen in de ingewikkelde wisselwerkingen tussen beleid, media en publiek analyseerde Özgül Ardiç krantenartikelen uit Trouw, de Volkskrant, NRC Handelsblad, De Telegraaf en AD in de periode 1994-2010. Ook analyseerde ze parlementaire documenten uit die tijd en deed ze onderzoek naar de houding van burgers.

Het onderzoek laat zien dat het niet invoeren van prijsbeleid op de weg in Nederland in de periode tot 2010 voor een deel is de verklaren door het feit dat in het Nederlandse politieke systeem een brede mate van consensus nodig. Die is juist moeilijk te verkrijgen, omdat het politieke landschap sterk gefragmenteerd is – er zijn veel partijen en dus veel gezichtspunten. Dit leidt vaak tot langdurige politieke onderhandelingen die de kans op invoering van ingewikkeld en omstreden beleid, zoals prijsbeleid op de weg, verlagen. Andere verklaringen liggen in de sociaal-culturele waarden van automobilisten, zoals bijvoorbeeld het idee dat de auto een onmisbaar onderdeel van het leven is. En in de brede waaier aan technische ontwerpen voor prijsbeleid, die tot een versplintering aan voorkeuren leidt.

Uit het media-onderzoek van Ardiç blijkt dat de kranten de dynamiek in het politieke debat rond rekeningrijden goed weerspiegelden. ‘Maar het is niet zo dat de media de gang van zaken rond rekeningrijden bepaald hebben. De weergave van het nieuws heeft het beleidsdebat weliswaar beïnvloed, maar nogal indirect. Dit hield in dat beleidsmakers en politici meestal reageerden op beweringen van anderen die in de media verschenen in plaats van dat ze op een krantenartikel zelf reageerden.’

De media zelf hadden ook een mening, aldus Ardiç. ‘Zo was de Telegraaf nagenoeg altijd negatief over prijsbeleid op de weg, terwijl Volkskrant en Trouw meestal positief waren. Elke krant schond de norm om objectief te zijn in ongeveer gelijke mate. Daarbij blijkt uit mijn analyse wel dat de Telegraaf het meeste invloed op het debat heeft gehad.’

Ardiç’ onderzoek wijst uit dat beleidsmakers die erin slagen om de belangrijkste spelers in het debat aan hun kant te krijgen, de negatieve berichtgeving over prijsbeleid op de weg kunnen beperken. Ardiç: ‘Daarbij is het belangrijk dat beleidsmakers ambiguïteit en onzekerheid in boodschappen over prijsbeleid vermijden omdat daardoor negatieve berichtgeving toeneemt.’

Auteur: Redactie

Reageren op dit artikel is niet mogelijk.