Stichting HeenenWeer
Vrijwilligersvervoer

Stichting HeenenWeer laat ouderen weer meedoen in de wijk

Met opvallende, groene, elektrische autootjes brengt Stichting HeenenWeer ouderen naar bestemmingen in hun wijk. Foto: Stichting HeenenWeer

Even een ijsje halen om de hoek, naar de bridgeclub of koffie drinken bij een vriendin: als je mobiel genoeg bent, zijn het uitstapjes waar je niet over nadenkt. Maar als 500 meter al niet te overbruggen is, wordt je wereld wel heel klein. Om dit maatschappelijke probleem aan te pakken, werd in Amsterdam de Stichting HeenenWeer in het leven geroepen. Kleine, groene, elektrische autootjes brengen mensen op verzoek naar een plek in de wijk waar ze niet zelfstandig kunnen komen. 

Zoals die mevrouw die al drie jaar niet buiten was geweest. Initiatiefnemers Titia van Grol en Mia Bouwhuis kunnen zich haar nog goed herinneren. “Ze ging vroeger iedere week naar de visboer bij de Albert Cuyp om een harinkje te halen en dat wilde ze zo graag weer. Ze is er door ons naartoe gebracht en toen ze de auto weer instapte, zei ze: ‘Ze konden me nog!’ Dat vind ik zo ontroerend.”

Felgroen

De stichting vierde afgelopen mei haar 5-jarig jubileum. Het begon allemaal met twee kleine, felgroene elektrische autootjes. “Het kleine formaat is natuurlijk heel handig in de stad. En we wilden een beetje opvallen, vandaar de kleur”, legt Bouwhuis uit. In het jaar voor corona werden er 8.000 ritten gemaakt. Met 29 vrijwillige bestuurders en tien planners helpen ze ongeveer driehonderd klanten in de Amsterdamse wijken de Pijp/Rivierenbuurt een bezoek aan de supermarkt, opticien of het theater te brengen.
Sinds kort worden ook de bewoners van stadsdeel Zuid bediend en vanaf september volgt stadsdeel Centrum. In totaal rijden er dan negen auto’s in verschillende delen van de hoofdstad.

“Natuurlijk hebben mensen de mogelijkheid om vervoer op maat of andere soorten zorgvervoer te regelen”, legt Bouwhuis uit. “Maar dat is vooral gericht op afspraken in het ziekenhuis of plekken verder buiten de wijk. Bij Stichting HeenenWeer gaat het om korte afstanden van bijvoorbeeld 500 meter, want dat ga je ook niet steeds aan de buurvrouw of je kinderen vragen.”

Stichting HeenenWeer
Als 500 meter al moeilijk te overbruggen is, biedt de service van Stichting HeenenWeer uitkomst. Foto: Stichting HeenenWeer

“De tendens de laatste jaren is toch dat senioren langer thuis moeten blijven wonen. Bovendien is er minder ruimte en geld voor zorgvoorzieningen. “Door deze laagdrempelige manier van vervoer te organiseren met buurtbewoners onderling, zorgen we samen voor een wijk waarin ouderen en mensen met een beperking ook kunnen blijven meedoen”, zo luidt de filosofie van de stichting. “Je leven wordt heel schraal als je nergens naartoe kunt”, zegt Van Grol. “Want juist dingen als even naar de viskraam of ergens een potje schaken, geven je leven een beetje kleur en geeft onze klanten hun zelfstandigheid terug.”

Doorzettingsvermogen

Over de omgang met de gemeente hebben de initiatiefnemers zich de afgelopen jaren wel sterk verbaasd. “We zijn tegen een hoop muren aangelopen, terwijl zij bewonersparticipatie juist zeggen te stimuleren. Terwijl: je hebt een goed idee, je bent enthousiast, je wil de schouders eronder zetten; maar er was weinig enthousiasme vanuit de gemeente.”
Zo bleek het regelen van verzekeringen en parkeervergunningen een traject waar de dames een lange adem voor moesten hebben. “De gemeente is net een diesel”, zegt Bouwhuis. “Het gaat allemaal zó langzaam, voordat ze een stuk naar rechts opgeschoven zijn. Als je geen doorzettingsvermogen hebt, dan stop je.”

De stichting neemt nu deel aan een pilot van anderhalf jaar, met geld van de gemeente. Daar worden onder meer interviews met cliënten voor gehouden en het is afwachten wat daar uitkomt. “Maar het is sowieso een succes natuurlijk. Dat is gewoon zo. Maar de vraag is of de gemeente er structureel geld in wil steken. Ik denk dat onafhankelijk van wat er uit die pilot komt, het toch een politieke keuze gaat worden”, verwacht Van Grol.
De steun voor de stichting komt vooral vanuit lokale ondernemers, fondsen en de wijkorganen. Ook het RAI Congrescentrum is een belangrijke partner van HeenenWeer. “Alles bij elkaar is er zo’n 40.000 euro per jaar nodig om het te bolwerken. Maar zonder hulp van de gemeente gaat het eigenlijk niet.”

Ook vanuit andere gemeenten is er belangstelling voor deze vorm van vervoer. Onder meer in Barendrecht, Alkmaar, Diemen en Amstelveen worden vergelijkbare initiatieven opgezet om bewoners naar lokale voorzieningen te brengen.

Wat de dames het liefst willen bereiken? Dat is een makkie: het grootser aanpakken en zorgen dat de kleine groene monsters door alle oude wijken van Amsterdam rijden. “Onze klanten zeggen: ‘het heeft me mijn zelfstandigheid teruggegeven’. Dat gun je toch iedereen?”

Auteur: Marloes Kanselaar

Marloes Kanselaar is vaste redacteur voor VerkeersNet en werkt nauw samen met de redacteuren van OVPro.nl en TaxiPro.nl. Na een studie Journalistiek werkte ze voor het AD/Rotterdams Dagblad en deed ze commerciële schrijfervaring op bij webwinkel Coolblue. Een Rotterdamse in hart en nieren, die de lezer van VerkeersNet graag op de hoogte houdt van alle ontwikkelingen in de verkeers-en mobiliteitswereld.

Reageer ook

Nog maximaal tekens

Log in via een van de volgende social media partners om je reactie achter te laten.

Stichting HeenenWeer laat ouderen weer meedoen in de wijk - VerkeersNet
Stichting HeenenWeer
Vrijwilligersvervoer

Stichting HeenenWeer laat ouderen weer meedoen in de wijk

Met opvallende, groene, elektrische autootjes brengt Stichting HeenenWeer ouderen naar bestemmingen in hun wijk. Foto: Stichting HeenenWeer

Even een ijsje halen om de hoek, naar de bridgeclub of koffie drinken bij een vriendin: als je mobiel genoeg bent, zijn het uitstapjes waar je niet over nadenkt. Maar als 500 meter al niet te overbruggen is, wordt je wereld wel heel klein. Om dit maatschappelijke probleem aan te pakken, werd in Amsterdam de Stichting HeenenWeer in het leven geroepen. Kleine, groene, elektrische autootjes brengen mensen op verzoek naar een plek in de wijk waar ze niet zelfstandig kunnen komen. 

Zoals die mevrouw die al drie jaar niet buiten was geweest. Initiatiefnemers Titia van Grol en Mia Bouwhuis kunnen zich haar nog goed herinneren. “Ze ging vroeger iedere week naar de visboer bij de Albert Cuyp om een harinkje te halen en dat wilde ze zo graag weer. Ze is er door ons naartoe gebracht en toen ze de auto weer instapte, zei ze: ‘Ze konden me nog!’ Dat vind ik zo ontroerend.”

Felgroen

De stichting vierde afgelopen mei haar 5-jarig jubileum. Het begon allemaal met twee kleine, felgroene elektrische autootjes. “Het kleine formaat is natuurlijk heel handig in de stad. En we wilden een beetje opvallen, vandaar de kleur”, legt Bouwhuis uit. In het jaar voor corona werden er 8.000 ritten gemaakt. Met 29 vrijwillige bestuurders en tien planners helpen ze ongeveer driehonderd klanten in de Amsterdamse wijken de Pijp/Rivierenbuurt een bezoek aan de supermarkt, opticien of het theater te brengen.
Sinds kort worden ook de bewoners van stadsdeel Zuid bediend en vanaf september volgt stadsdeel Centrum. In totaal rijden er dan negen auto’s in verschillende delen van de hoofdstad.

“Natuurlijk hebben mensen de mogelijkheid om vervoer op maat of andere soorten zorgvervoer te regelen”, legt Bouwhuis uit. “Maar dat is vooral gericht op afspraken in het ziekenhuis of plekken verder buiten de wijk. Bij Stichting HeenenWeer gaat het om korte afstanden van bijvoorbeeld 500 meter, want dat ga je ook niet steeds aan de buurvrouw of je kinderen vragen.”

Stichting HeenenWeer
Als 500 meter al moeilijk te overbruggen is, biedt de service van Stichting HeenenWeer uitkomst. Foto: Stichting HeenenWeer

“De tendens de laatste jaren is toch dat senioren langer thuis moeten blijven wonen. Bovendien is er minder ruimte en geld voor zorgvoorzieningen. “Door deze laagdrempelige manier van vervoer te organiseren met buurtbewoners onderling, zorgen we samen voor een wijk waarin ouderen en mensen met een beperking ook kunnen blijven meedoen”, zo luidt de filosofie van de stichting. “Je leven wordt heel schraal als je nergens naartoe kunt”, zegt Van Grol. “Want juist dingen als even naar de viskraam of ergens een potje schaken, geven je leven een beetje kleur en geeft onze klanten hun zelfstandigheid terug.”

Doorzettingsvermogen

Over de omgang met de gemeente hebben de initiatiefnemers zich de afgelopen jaren wel sterk verbaasd. “We zijn tegen een hoop muren aangelopen, terwijl zij bewonersparticipatie juist zeggen te stimuleren. Terwijl: je hebt een goed idee, je bent enthousiast, je wil de schouders eronder zetten; maar er was weinig enthousiasme vanuit de gemeente.”
Zo bleek het regelen van verzekeringen en parkeervergunningen een traject waar de dames een lange adem voor moesten hebben. “De gemeente is net een diesel”, zegt Bouwhuis. “Het gaat allemaal zó langzaam, voordat ze een stuk naar rechts opgeschoven zijn. Als je geen doorzettingsvermogen hebt, dan stop je.”

De stichting neemt nu deel aan een pilot van anderhalf jaar, met geld van de gemeente. Daar worden onder meer interviews met cliënten voor gehouden en het is afwachten wat daar uitkomt. “Maar het is sowieso een succes natuurlijk. Dat is gewoon zo. Maar de vraag is of de gemeente er structureel geld in wil steken. Ik denk dat onafhankelijk van wat er uit die pilot komt, het toch een politieke keuze gaat worden”, verwacht Van Grol.
De steun voor de stichting komt vooral vanuit lokale ondernemers, fondsen en de wijkorganen. Ook het RAI Congrescentrum is een belangrijke partner van HeenenWeer. “Alles bij elkaar is er zo’n 40.000 euro per jaar nodig om het te bolwerken. Maar zonder hulp van de gemeente gaat het eigenlijk niet.”

Ook vanuit andere gemeenten is er belangstelling voor deze vorm van vervoer. Onder meer in Barendrecht, Alkmaar, Diemen en Amstelveen worden vergelijkbare initiatieven opgezet om bewoners naar lokale voorzieningen te brengen.

Wat de dames het liefst willen bereiken? Dat is een makkie: het grootser aanpakken en zorgen dat de kleine groene monsters door alle oude wijken van Amsterdam rijden. “Onze klanten zeggen: ‘het heeft me mijn zelfstandigheid teruggegeven’. Dat gun je toch iedereen?”

Auteur: Marloes Kanselaar

Marloes Kanselaar is vaste redacteur voor VerkeersNet en werkt nauw samen met de redacteuren van OVPro.nl en TaxiPro.nl. Na een studie Journalistiek werkte ze voor het AD/Rotterdams Dagblad en deed ze commerciële schrijfervaring op bij webwinkel Coolblue. Een Rotterdamse in hart en nieren, die de lezer van VerkeersNet graag op de hoogte houdt van alle ontwikkelingen in de verkeers-en mobiliteitswereld.

Reageer ook

Nog maximaal tekens

Log in via een van de volgende social media partners om je reactie achter te laten.